بسم رب الشهدا والصدیقین
هنگامی که از جنگ صحبت شود بطور معمول هر انسانی با شنیدن این
کلمه تصاویری را در ذهن خود مرور می کند که صحبت کردن درباره آنها برایش ناخوشایند
می شود. تصاویری از قبیل قتل , کشتار, آوارگی و بی خان و مانی , فقر , بیماری ,
قحطی و گرسنگی و بسیاری کلمات ناخوشایند دیگر .. اما در میان این سختی ها کلماتی
پدید می آیند که انسان را به زندگی امیدوار و خوشحال می کند مانند قهرمانان و
پهلوانان ملی , همبستگی و اتحاد , مقابله با تجاوز و ظلم و دفاع مقدس از آب و خاک
و ناموس و دین .. در اینجاست که نیمه پر انسانی جنگ در برابر بی عدالتی و ظلم آن
خود نمایی می کند و باعث خلق حماسه ها و افتخاراتی می گردد که تا سالیان سال به
سمبل و نمادی برای همبستگی و همکاری بدل می شود.
در میان همه ساعتهای سخت جنگ لحظاتی هرچند کوتاه اما شیرین
و بیاد ماندنی هستند که بیان آنها باعث احیای روحیه حماسی آن دوران در میان نسل جدید
می گردد.
متنی که در زیر می خوانیم برگرفته یکی از همین خاطرات شیرین است(از زبان راوی):
کاکو تو برای رضای خدا اومدی
در بهبوهه عملیات والفجر بود , ما که یک تیپ ناقص از
بچه های بوشهر رو تشکیل می دادیم برای اعزام به جبهه داوطلب شده بودیم , البته این
اولین اعزام ما نبود اما بخاطر داشتن مسئولیت های دیگه مجبور بودم گاه گاه به
بوشهر برگردم و دوباره بعد از چند مدت داوطلب می شدم...این بار ما رو برای آموزش و
آماده سازی به شیراز و تیپ امام سجاد (ع) اعزام کردند و نام ناوتیپ امیرامومنین
(ع) برای بوشهری ها نامی آشنا شد. جای شما خالی عجب حالی از ما گرفتند , هرروز تمرین
و آموزش و ... شیرازی ها ماشاللله توی سختگیری و انظباط در آموزش رزم اشک همه رو
درآورده بودن اما مگه شور و شوق جبهه اجازه می داد که کسی احساس ناراحتی به خودش
راه بده , قول میدم اگر این وضعیت رو در آموزش سربازی اجرا کنن دیگه هیچکس سربازی
نمی ره یعنی میخوام بگم که آموزش و آماده سازی اون دوران اهمیت زیادی داشت خصوصا
از شانس ما برای شیرازی ها!!! خلاصه بعد از چند ماه برنامه اعزام شروع شد و قرار
شد که به موسیان بریم. موسیان یادش بخیر , ما مستقر شدیم و هر روز به وضعیت بیشتر
آشنا می شدیم و کم کم عادت می کردیم اما چیزی
که به آن عادت نداشتیم ضایع شدن حقمان بود ! جبهه ها از نظر تدارکات مناسب بودن
البته اگر راههای ارتباطی حفظ می شد . قوت غالب ما نان خشکه و کنسرو لوبیا بود و
هر چند وقت یکبار یک کامیون از مواد غذایی وارد قرارگاه ما می شد , کاهو , کامپوت
, ترشی جات دست ساز اهدایی مردم , نقل و نخودچی و کیشمیش و... اما از اونجایی که شیرازی
ها همه کاره ما بودن بعضی وقتها زیادی عدالت رعایت می شد مثلا ترشی برای اونها و
آبش برای ما یا مثلا دل کاهو برای اونها و برگهای پلاسیدش برای ما و هر وقت ما می
گفتیم که بابا یکم از اون خوبهاش هم نثار ما کنید جمله معروف کاکو تو برای رضای
خدا اومدی !! جواب ما بود, البته اینها نمک جبهه بود و باعث روحیه می شد و ما
هم بخاطر داشتن روحیه شاد بسیجی بجای اینکه بخوایم اعتراض و اوقات تلخی کنیم به
فکر کشیدن یه نقشه حسابی افتادیم ...نقشه از این قرار بود که : نام عملیات- کمیل ,
گروهان عمل کننده- گروهان1 امیرالمومنین,مجری عملیات بچه های بوشهر , هدف عملیات –
تصرف انبار غذا .
واما شرح عملیات :
نقشه گذاشتیم که شب جمعه یعنی پنجشنبه شب همه رو برای دعای کمیل به چادر خودمان
دعوت کنیم, از قبل قرار گذاشته بودیم که وقتی همه آمدن در چادر فقط یک فانوس برای
خواندن دعا جلوی من روشن باشه و در تاریکی دعا بخونیم و وقتی به اونجایی رسیدیم که
باید دست بکار بشیم من صدام رو ناگهانی بلند می کنم و با این علامت شما کار رو تمام کنید. همه آمدن چادر
دیگه جا نداشت همه می خواستن کسب فیض کنن , آره بسیجی بجای قهر کردن با هوش و درایت
تلافی می کنه! بچه ها با علامت من از اون سمت چادر خارج شدن و تا تونستن تخم مرغ و
کره و کاهو و سرکه انگبین جمع کردن و بعد همه رو پشت چادر قایم کردن و دوباره وارد
چادر شدن , دعا که تمام شد برادرای دیگه تشکر کردن و از چادر خارج شدن و ما هم سریع
همه غذا ها رو آوردیم داخل ,عجب وضعی شده بود ترشی ها دهن آدم رو آب می
انداخت و تخم مرغ ها نوید یک صبحانه پیروزمندانه
رو می دادند ! صبح که شد شیرازی ها فهمیدن که رو دست خوردن و اومدن سراغمون ما که
مشغول خوردن صبحانه پیروزی بودیم و کاهو و سرکه انگبین رو به نشانه فتح دو لپی می
زدیم , تعارف زدیم و وقتی برادرای شیرازی می خواستن پیزی بگن می گفتیم: کاکو تو
برای رضای خدا اومدی!!
این جمله تا مدت ها نقل محافل ما شده بود. پایان
راستی بفرما کاهو!
کلمات کلیدی:
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
