آری به اتفاق جهان را توان گرفت

 در واقع این روز را بدرستی می‌توان نقطه عطفی در تاریخ ایران خواند. زیرا بر هیچ کس پوشیده نیست که چرا تا این حد دستیابی به فن‌آوری هسته‌ای می‌تواند حیاتی باشد و سرنوشت آینده کشور را رقم می‌زند. از یک سو کاربرد این فن‌آوری در بسط سایه علم و تکنولوژی و از سوی دیگر پایان‌پذیری انرژی‌های فسیلی حداکثر تا 50 سال دیگر، اهمیت فوق‌العاده‌ای را برای این فن‌آوری ایجاد کرده است و در این بین نباید پیروزی بزرگ سیاسی را نادیده گرفت. اما این پیروزی مرهون کدام عامل بود؟ آیا وابستگی به یک ابرقدرت، ایران را به چنین جایگاهی رسانده بود؟ آیا مثل بعضی کشورهای هسته ای همسایه، این توانمندی را از یکی از بلوک‌های شرق و غرب گرفته بود؟ نه! همگان می دانند که کشورهای مختلف برای تکمیل نیروگاه اتمی بوشهر قراردادهایشان را با خیال ایجاد رخنه در عزم مردم و ضربه زدن به انقلاب نوپای ایران نیمه کاره رها کرده و رفتند.

رسانه‌های غربی نیز در راستای ایجاد اغتشاش در اذهان عمومی، خبر‌هایی را به صورت معکوس وهمسو با مقاصد و منافع خود مخابره می‌نمودند.

به هنگام باز بودن در، ما در راههای قدیمی گام می‌نهیم و راههای جدید پس از بسته شدن در‌ها به روی ما آغاز می‌شود.

از این لحظه دانشمندان جوان ایرانی با اتکا به سابقه‌ی درخشان علم و دانش در میان گذشتگان خود و با تکیه بر استعداد و توانمندی ذاتی خود به مقابله با همه‌ی محدودیت‌‌های اعمال شده از طرف سایر کشورها به پا خواستند.

و این سر آغاز حرکتی عظیم بود، که حکایت از آغاز راهی دیگر داشت.   

ایستادگی همه‌‌جانبه‌ی دولت مردان در مقابل استکبار، با توکل بر ایزد منان و حمایت یک پارچه‌ی ایرانیان از اقصی نقاط دنیا به بار نشست و به غرور ملی ایرانیان تبدیل شد. بار دیگر جنا‌ح‌های سیاسی موجود در کشور عزم خود را برای یک اتحاد ملی جزم نمودند و به منظور جلوگیری از ایجاد نفاق در راه طولانی پیشرو به انسجام عظیمی دست یافتند که این همدلی نیز همسنگ با پیروزی هسته‌ای، ارزشمند بود.

آری به اتفاق جهان را توان گرفت... .